Yalnızlık korkusu ile nasıl başa çıkılır?

 Gökyüzü karanlık perdesini her gün çekiyor aslın da eğer yalnız değilsen fark etmiyorsun yalnızsan o perde öyle bir dolanıyor ki kollarına,  boğazına nefes alamayacak hale geliyorsun.

Yalnızlık etrafınızdaki insanlarla ölçülmez ruhunuzda ki boşluklar ile ölçülür. Kimi neyi arayıp bulamıyorsan o kadar yalnızdır.

 Korkunun adını yalnızlık ile tattığınızda gözyaşların içine akıtmak zorunda kalırsın.

 Yalnızlık korkusunu hafife alamazsın. Kış günün de yalnız yatağında yatarken soğuktan donmazsın çünkü aklındaki korku  yakar kavurur içini.

 İki yolu  vardır ya korkunu yeneceksin ya da korkun ile yaşamayı öğreneceksin.

 Bu o kadar kolay mı, dersen. Bende bilmiyorum. Tek bildiğim sesimi duyurmak için sesimin çıkmadığı.

 Şımarıklık mı bu? güveneceğin biri yokken uyuyamamak yoksa gerçekten güvendiğin insana ihtiyacın olması mı dersen kesinlikle , ikincisiderim.

 İnsanın korkusuyla yüzleşmesi ne kadar zormuş. Perdeye dolanıp nefes alamamak . Nefes alamadığını dile getirememek ne kadar zormuş.

 Bu mudur? Yalnızlık korkusu.