Hayatın 7 evresi kızlı/erkekli.

Hayatın belli başlı evreleri vardır. Bu evrelerin başın da büluğ çağı gelir. Bu çağda insanın kendini kanıtlaması , çevresine kendini göstermesi , dişiliğin/erkekliğin ne olduğunun farkına varılması beklenir. Evrim teorisinin beden bulduğu bu çağda ya çok güzel/yakışıklı ya da şekilsiz bir varlık olarak hayatın en acı zamanlarına adım atarsınız. Kişiden kişiye bu çağın süresi değişir. Ortalama 4 5 yıl sürebilir .( Korkmayın bu dönemde hayat size çok acımasız gelebilir aslında böyle olmadığını anlayacaksınız.)

 İkinci evre ben bu muyum çağı. 18-19 yaşların da seni at yarışından farksız bir sınava sokup ne olmak istediğini bile sormadan puanına göre bir yere yerleştirirler . Sende ailemden ayrı bir hayat heyyy ben geliyorum bekle beni İstanbul Ankara İzmir gibi ülkenin gözde şehirlerine elinde bir bavul arkanda anılar düşersin yollara. İlk sene 'abi hayat bu be' , ' yaşıyorum oğlum artık ', 'seviyorum pizzayı' diyerek kendini poh pohlarsın. Taki okuduğun bölümün sana ne kadar mutluluk verdiğini anlayana kadar. Sonra işte bu muyum çağının ilk sillesi ile karşılaşmış olursun.


 Üçüncü çağ ise geç kaldım evresi. 23-24 'lü yaşlara gelmişsindir hayat bir şekilde bundan sonra nasıl akacağını sana göstermiştir. Sen ya okulu bitirmiş ya da bitirmek üzeresindir. Arkadaşların harıl harıl kpss , yds ,ales gibi garip kurslara gidiyordur ya da tektaşları ile dünya evine. Çevrende ki herkes tavşan gibi evlenmek için bir delik ararken sen hangover olmuş ulan ulan diye böğürüyorsun dur.

Dördüncü evre ise kariyerim var çağıdır. 27-28 arası bu evrede nefes almaya vakit bulamazsın. Herkes tavşan gibi her delik de birlikte iken sen , elinde dosyalar evet müdürüm peki paşam diyerek kariyerine basamaklar katmaya çalışıyorsundur.




Beşinci evre eyvah ben ne yaptım çağıdır. 30-32 yaşları arasında ailenin evde kaldın baskıları ile hayata küsme noktasına gelirsin. Çocuk yapmak için evlenmek gibi dahiyane bir fikir gelir aklına ama yapacak adamı/kadını bulamazsın. Ya iyi olanlar kapılmıştır ya da vaktin yoktur bulmaya. İşte bu evrede iplerin koptuğu an gelir: görücü usulü de olsa ana beni ever anı.

Altıncı ve sonun başlangıcı evre ise evli mutlu çocuklu çağıdır. Artık çevren deki herkes gibi sende kör topal bir eş bulmuş , kariyerinde altın çağı kapatıp gümüşle idare ederken 2 3 çocukla kendini tatlı bir hayat telaşına bırakırsın.

 Son evre ,en uzun evredir. Hiç bitmeyecek gibi gelir fakat eşinin, çocuğunun ,sevdiğin insanların bir bir uzaklara gitmesiyle yedinci evre olan sonbahar evresi de başlamış olur. Azrailin nefesini hissettiğin ana kadar da devam eder.

 Bu mudur? benim insanlığı evrelere bölmem.
 Bu mudur? benim akşam akşam derdim tasam.
 Bu mudur? hayattan beklentilerim.